ورزش در چین باستان

به دنبال این سیاست، ورزش های مختلف به طور خاص ترویج شد و به دنبال یک نظام ورزشی یکنواخت بود. مهم‌تر از همه، ورزش‌های سنتی چینی که هنوز هم وجود دارند، در این مدت مورد حمایت قرار گرفتند. این در درجه اول در مورد کشتی اعمال می شود. امپراتور شیانگ قوانین جدیدی برای نبرد وضع کرد و لباس رسمی برای آن مشخص کرد. این قوانین بر کشورهای همسایه تأثیر داشت. بسیاری از آنها هنوز هم در ورزش های چینی معتبر هستند.

مشکل واگرایی با توسعه جامعه چین از ابتدای پیدایش همراه بوده است. بارها و بارها توسعه مکانیسم های ادغام به منظور امکان پذیر ساختن انسجام جامعه یکپارچه – در عین به رسمیت شناختن اقوام مختلف – یک ضرورت سیاسی بود.

همین امر در مورد تیراندازی با کمان نیز صدق می کند. اگر قبلاً اشکال زیادی وجود داشت، اینها در طول سلسله چینگ متحد شدند. بنابراین تیراندازی با کمان به یک ورزش مهم در کاخ امپراتوری تبدیل شد، اما در جامعه چینی خارج از کاخ نیز رایج شد. ارتش نقش مهمی در این امر داشت. استادان تیراندازی با کمان در ارتش سلسله چینگ موقعیت شناخته شده ای داشتند.

ووشو به عنوان یک هنر رزمی

علاوه بر این، قایق سواری اژدها، اسکیت روی یخ، بازی های آبی و بالاتر از همه، ووشو نیز در این دوره ترویج شد. همه این ورزش ها در ساختار قانون خاصی آورده شدند. ووشو اهمیت ویژه ای داشت. با این حال، در طول سلسله چینگ، اشکال جدیدی از مبارزه با مشت نیز پدیدار شد. اهمیت ووشو را می توان در درجه اول با صورت فلکی نظامی آن زمان توضیح داد. ووشو بر خلاف منچوری ها که اسب و سلاح را در اختیار داشتند، هنر حرکتی پیاده نظام بود. تای چی به عنوان یک نوع مدرن از ووشو شناخته می شود.

ورزش چین در مدرسه

هفت استاد ووشو زندگینامه خود را نوشته اند. آثار آنان به سرعت از اهمیت فرهنگی بالایی برخوردار شد. در این بیوگرافی ها بیش از همه فنون مبارزه ثبت شده است. اما نه تنها ورزش های سنتی در قرن نوزدهم مورد توجه بسیاری قرار گرفت. آغاز ورزش مدارس را نیز می توان در این دوران یافت.

تمرینات بدنی بر اساس مدل انگلیسی

تمرینات بدنی برای اولین بار در حدود سال 1840 در ماکائو معرفی شدند. نفوذ قوی انگلیسی در اینجا قابل مشاهده است. پس از آن، تربیت بدنی عمدتاً در مدارس کلیسا توسعه یافت. در همان زمان، آموزش نظامی نیز با برنامه تربیت بدنی شکل گرفت. ورزش های مدرن انگلیسی نیز در این دوره به طور فزاینده ای محبوب شدند. این نفوذ در سال 1840 در جنوب امپراتوری، عمدتا در ماکائو آغاز شد.

ایجاد بنیاد ورزش در چین

ورزش‌های تنیس، اسب‌سواری و شمشیربازی نیز از ورزش های محبوب در چین بودند. این منجر به تأسیس یک بنیاد ورزشی در شانگهای در سال 1862 شد که تمرکز اصلی آن بیسبال و قایقرانی بود. در سال 1890 اولین مسابقه دو و میدانی در شانگهای در مدرسه سنت جیمز برگزار شد. اما همچنین در مدرسه نیروی دریایی شانگهای در اوایل سال 1890 پیشنهادهای ورزشی در شمشیربازی و دو و میدانی وجود داشت.

اولین برنامه درسی دولت چینگ از سال 1902 اهداف کلی تربیت بدنی را برای سیستم مدارس دولتی تعریف کرد. ایده‌های المپیک کوبرتن نیز در چین در آغاز قرن بیستم مورد بحث قرار گرفت. زمانی که ژاپن برای اولین بار در سال 1912 در بازی های المپیک شرکت کرد، کوبرتن حق داشت که پنج حلقه بازی های المپیک را به عنوان نماد این سازمان جهانی معرفی کند.